Toprak olmadan önce toprak gibi olabilmek

 

Bayram tatilinde Geredede anne baba mezarlarını ziyaretten sonra mezarlıktan çıkarken gökkuşağını gördüm.



Hani kazanırsan dost kazan ,düşmanı annen de doğurur derler ya ,ben bu sözü rakibi kendin de doğurursuna çevirip kızlarımı kızdırırım.Bayramda bir konuda konuşurken
büyük kızım bana
-yaşlandıkça iyice hoşgörü abidesi oldun ,herkes iyi herşey güzel diyorsun sevgi böcüğü oldun !diye dalga geçti devamında da
-hani senin gençliğini de bilmesek....demez mi
Al şapkanı koy önüne düşün taşın cevap ver.
Haklıydı.
Dururken kimseye kendiliğimden sataşmazdım ama sataşanı da anında tersler ve nereden bulduğumu bilmediğim veciz cümlelerle haklardım.Sonra da bu gereksiz terslemeden dolayı utanır ,üzülürdüm.Gidip özür de dilemezdim.Çünkü özür dilemem için sebep yok ,o başladı diye düşünürdüm.
Belki şakaydı, karşımdakinin tarzı oydu,niyeti beni incitmek değildi ama ben ona değer verdiğim için kırılıyor,ardından da kırıyordum.
Oysa dünya küçük,hayat kısa.Yarın yine görüşeceğiz veya ebediyyen ayrılacağız.O zaman niye kıralım,kırılalım.
sevelim sevileliim ,dünya kimseye kalmaz(Yunus Emre)

Bir gün Mevlananın şu dizelerini okudum

"Taş yeşermez;
gelmiş olsa da bahar
Toprak ol da ;
bak üstünde ne güzel güller açar.
Taş gibiydin ;
çok gönül kırdın YETER,
Toprak ol da,
Bak üstünde ne güzel güller biter."
Ben toprağa karışıp toprak olmadan önce TOPRAK GİBİ olmak istiyorum.