2 Temmuz 2012 de geçirdiğimiz trafik kazasını paylaştığım yazımı görünce tıklayıp yazıya gittim .Yorumları okurken uzun zamandır sesini duymadığım blog arkadaşlarımı tıklayıp yazılarını okudum.
Kimi ne yazık ki susmuş,kimi bencileyin (benim gibi) kör topal sürdürüyor blogculuğu. Blog yazmayı bıraktığını sandığım bazı arkadaşların yeniden yazmaya başladığı bloglarını bulmak sürpriz oldu.Uzun süredir haberleşemediğim aytacraft ın eski vitrin mankenlerine yaptığı uygulamaları,ilk yaptıklarından biri bende olan parmak bebeklerine devam ettiğini görüp mutlu oldum.
En son 2013 şubatında yazan pınarikonun neden artık yazmadığını merak ettim. Ara sıra da olsa yazan arkadaşlarımı okudum.Banucuğum gibi düzenli yazabilenlere imrendim ve teşekkür ettim.
Yaptıklarım,yaşadıklarım ve düşündüklerimin paylaşmaya değmez olduğu düşüncesinden vazgeçersem :) kısacası bu toplumsal olayların sonucunda düştüğüm DEPRESYONdan çıkabilirsem bloguma sarılıp yeniden faal olmak istiyorum. O zaman var gücümle dibe bir kuvvetli tekme vurup yüze çıkmayı arzu etmek istiyorum :( Hadi bana kolay gelsin...
6 yorum:
Merhabalar arkadaşım öncelikle geçmiş olsun ameliyat olmuşsun...deprasyon hayatın parçası oldu artık ülkenin durumu herkesi derinden etkiledi...umarım çok daha güzel olur vatanımız...blog yazarlığı süreklilik istiyor ve ben ısrarla buna uymak isteyenlerdenim...sosyal medya falan hikaye kalıcı değil gerçekten bloglar evimiz gibi...seni de daha çok görmek isterim evinde...ziyaretine gelip uğrarım,sevgiler...
Sevgili Tülin .İnşaallah yeniden bloglarımızı hareketlendirip eski günlere döneriz.Ben de bunun eksikliğini çok hissediyorum.Sık görüşmek dileğiyle...
Blogum bile beni unutmuş baksanıza >Tüline yorumumu adsız olarak kabul etmiş :)
haklısın blogdaşım :) bende blogdan kopmama mücadelesi veriyorum bir ara kendimden kaynaklı yazılarım seyrekleşti ama var gücümle kopmamak için uğraştım daha çok yazabilme şansı olup sosyal mecralarda kaybolmamaları için hatırlatmaya çalıştım.. ancak geçen gün üç dört sene önce yazıyı bırakmış blogları izlemekten vazçgetim baktım baktım bir daha yazmaz dediklerimi sildim ama sizleri değil ama biliyorum ki birgün mutlak yazarsın yazarım yazarız :) bak işte bugünkü gibi bir araya geldik işte.. sevgiler.. ♥
Sağol Nilgünüm,sen de hoş geldin. Bi gayret bloglara asılalım da canlandıralım değil mi? Sevgiler.
Canımsın nerede o eski günler , bir çay kahve ikramı olmazdı o kadar yani :)
Yorum Gönder