Bebeğim canım giderken bu haldeydi,Münih Havaalanında yedi saat beklerken hasta hasta oyuncaklara biniyor
Evine kavuşunca Sandita teyzesine ve oğulları Dhaya ile Vivega abilerine dedesinin ve anneannesinin yolladığı armağanları vermiş,
Bu da oğlumun Aventika ablası.
Bileziğini ve yüzüğünü pek beğenmiş anlaşılan.
Ama bukle bukle karaüzüm salkımı saçları kesilmiş yazık...
Evet şimdi de okuma saati.
Ne yapsın gezmekten hasret gidermekten ders çalışmaya ancak tuvalette zaman buluyor.
Anneanneye de resimlere bakıp hasret gidermek kalmış.
4 yorum:
canım yaa olsun boyle de olsa goruyorsun yine de yaa bu imkanlar da olmasaydı, hafta da 1 mektup gelsin diye postacıyı gozleseydin nasıl kotu hissederdin kendini bir dusun ve polyannacılık oyna neolur biraz.biliyorum cok zor ozellikle cocuk olunca boylesi ayrılıklar ama ne yapacaksın.
fiammacığım,inan fazla dert etmiyorum.Geçirdikleri kazayı ,mucize kurtuluşlarını düşünüp şükrediyorum.Zaten skype sayesinde hasret çekilmiyor.Babasına kavuşmasıyla öyle mutlu ki biz de izleyip mutlu oluyoruz.
allah bu imkanları keşke bütün ayrılanlara verse.
benim yegenim avusturalya da halam gecen seneye kadar bilgisayar nedir hic ilgilenmiyordu üstelik thylerimızda cok hastaydı o donemler olup olup driliyorduk hergun. boyle guzel ayrılıklar olsun iyi ki skyepe var.bak halam daha onu bilmiyor kendisi marmariste ben buralardayım telefonla olmuyor biz mail alıp gönderdiğine sukrediyoruz canım benim.
Buna da şükür sağ salim haberlerini alıp onları görmek çok güzel.
<:))
Yorum Gönder