9 Aralık 2013 Pazartesi

Bu gün yine öğretmen olduğum için çok memnun oldum.

Bir öğretmen için öğrencilerini görmek ,onlardan haber almak her zaman çok özel ve çok güzel bir olaydır.
Ben eşimin işi nedeniyle çok sık yer ve okul değiştirdiğimden eski öğrencilerimi görmek ,onlara rastlamak her zaman kısmet olmaz.
Zaman zaman face  vb  yoluyla beni arayıp ulaşanlar olduğunda çok mutlu oluyorum.
Dün böyle bir yolla bana 21 yıl sonra ulaşan Sibel kızım bu mutluluğu tekrar yaşattı.
Onunla Hatay Yayladağında birinci sınıfta beraber olmuştuk. Sınıfımın hepsi birbirinden güzel ve zeki çocuklarımın en miniklerinden  biriydi. O ve Canan  en küçükleriydiler.
Zaman zaman okuldan eve arabayla dönerken Sibeli de evine bırakırdım. Özellikle Yayladağının yağdığı zaman insan on saniyede tepeden tırnağa ıslatan kovadan boşalan yağmurlarında.
Oysa ilçe araba kullanmaya gerek olmayacak kadar küçücük ama bir okadar da güzeldi. Bol oksijen,bol yeşillik,çamlar içinde bir cennet köşesiydi.İnsanlar samimi,sıcak ve güleryüzlüydü.Orda geçirdiğim bir yıldan az sürenin tadı hala belleğimdedir.
İşte  Sibel Kuru Sarıdağ benim ardımdan babasının tayiniyle ayrıldığı Yayladağındaki Nalan Öğretmenini 21 yıl sonra buldu. Biraz önce telefonda hasret giderdik.Birbirimizin sesini duymanın mutluluğunu yaşadık. Sağol canım Sibelim.Beni çok mutlu ettin. Öğrencilerimi her zaman çok sevmiş,onlara öğretimin yanında sevgi ve vefa duyguları aşılamaya çalışmış,onları iyi insanlar olmaya teşvik etmiş bir öğretmenim.Bunları başarmış olduğumun hazzını bir kez daha yaşadım.
Zaman zaman bana ulaşabilen ,ulaşamayan bütün çocuklarımı buradan tekrar tekrar kucaklıyorum. İyi ki öğretmen olmuşum diyorum.

15 yorum:

NOWACRAFT dedi ki...

Ne mutlu size Nalan Hanım !
Annem de öğretmendi ve bir öğrencisiyle karşılaştığında veya haber aldığında neler hissettiğini yakınen biliyorum.
İyi ve aydınlık insanlar yetiştirmek, dünyanın en önemli işidir. Gönlünüze, emeğinize sağlık, ömrünüze bereket.

MAVİANNE dedi ki...

ne harika bir duygu
senin gibi bir öğretmeni olduğu için öğrencilerin de çok şanslıymış bence nalan ablacığım
ellerinden öperim öğretmenimmm

Gulsen dedi ki...

Ne hoş olmuş :)

Sibel Kuru Sarıdağ dedi ki...

Bir kez daha anladım çok şanslı bir insan olduğumu. Sizi iyi ki tanımışım ve iyi ki de öğretmenim olmuşsunuz, o kadar çok mutlu oldum ki yıllar sonra sizi bulduğum ve konuştuğum için. Benimle ilgili paylaştığınız bu güzel ve duygu dolu paylaşımınız için size çok çok teşekkür ediyorum ellerinizden öpüyorum canım öğretmenim...

nurtenbegendi.blogspot.com dedi ki...

Ama ben ağlıyorum şu an. Ne güzel insanlar tanıdım bu blog sayesinde. Kendi öğretmenlerim aklıma geldi. Senin şahsında tüm öğretmenlerimin (onlar bu yazımı elbette okumazlar ya da okuyamazlar) ve tüm öğretmenlerimizin ellerinden öpüyorum. Çocuklarımıza bir tek sevmeyi, saymayı, insan olmayı öğretseniz yeter. Kalanı nasıl olsa bir şekilde öğrenilir. Nalan Ablacım sevgilerimle.

mavii dedi ki...

Ben gecen ne dusundum biliyo musun ablacim iki tane ogretmenim aklimda oda sadece ismi nasil kotu ogrenciymisim dedim.demek ki unutulamiycak bir ogretmenmis sin oda sansli bir ogrencin mis..

esensdollsandpuppets dedi ki...

Ne güzel Nalancım dilerim arayan öğrencilerin bol olsun ,keşke bende ilkokul öğretmenime ulaşabilsem.Sevgiler

Mert dedi ki...

Nalan Hanım gerçekten ne harika bir duygu bu... Anlatılmaz, derler ya... :)

Sormuşsunuz, yanıtlıyorum: Şimdilerde bende de bunun heyecanı var, bekliyorum: http://tersduzhikaye.blogspot.com/2013/12/sk-tutunun.html

MAYRI dedi ki...

Ne mutlu size Nalan hanım....

deeptone dedi ki...

ne güzeeeel.
sölesene okumuş mu sona üniversite filan napmış.
:)

nalan dedi ki...

Yorumlarınız beni çokkk mutlu etti. Hepinize tek tek teşekkür ediyorum.

Unknown dedi ki...

nasıl güzel yazmışsınız daha da okuyasım vardı öyküler yazsanız ne iyi olur....

Dolunay -Alanayarts dedi ki...

onlar çok şanslı çocuklarmış senin gibi öğretmenleri olduğu için.ve ne mutlu sana.senin gibi öğretmenlere ne çok ihtiyacımız varr!

tülin dedi ki...

Öğretmenlik sana, sen öğretymenliğe çok yakışmışsınız bence :)

Unknown dedi ki...

Bir öğretmen olarak duygularınızı çok iyi anlıyorum ve hep söylerim öğretmenlik sevgiyle yapılan bir meslektir,özellikle de sınıf öğretmenliği...Çocukları sevmeyen kişi bu işte yapamaz diye...Ne güzel ki sizin gibi düşünen meslektaşlarımız var,sevgiyle kalın...http://benbuara.blogspot.com/